Ankara’da Dogville Rüzgarı!

Sezon başından beri Ankara’da fırtınalar estiren, kapalı gişe oynanan Dogville’i yetmişinci kez sahnelendiğinde seyretme şansım oldu. Ankara DT‘nin bu sezona damga vuran oyunlarından biriydi Dogville. Ah keşke daha önce seyretseymişim! İşte yorumlarım…

Dogville Konusu

Danimarkalı film yönetmeni ve senarist Lars von Trier tarafından yazılıp yönetilen, 2003 yapımı bir film Dogville. Filmin tiyatro sahnesine uyarlamasını Christian Lollike gerçekleştirmiş. Film 1930’larda, Amerika’da Dogville isminde bir kasabada geçiyor. Gece köpek sesleri duyan kasaba sakini Tom, mafyadan kaçmakta olan Grace ile tanışır ve Grace’in kasaba halkı tarafından kabul görüp, kasabada saklanmasına yardımcı olur. Tamamen sıradan, sakin bir hayat yaşamakta olan Dogville sakinleri için Grace’in gelişi neleri değiştirecektir? Değişen hayatlar, değişen insanlar, değişen duyguları izliyoruz sahnede. Beklenmedik olaylar her dakika seyirciyi duygudan duyguya sürüklüyor. Şayet filmleri seyretmediyseniz çok da ipucu vermek istemem.

Genel Yorumlarım

Oyuncu performanslarının tümünü beğendim. Grace karakterini canlandıran Senem Topkaya role o kadar girmişti ki bazı sahnelerde gerçekten ağladığını gördüm; o sırada ben de bir seyirci olarak ağlıyordum. Tom karakterini canlandıran Ali Karaca, Tom’u yaşatmak için belli ki çok çalışmıştı. Her iki başrolün performansını da beğendim. Aklımda özellikle kalan performanslar, Bayan Edison-Eda Yılmaz Yener, Jack Mckay-Kadri Özcan, Bill-Tuğberk Aksu, Jason-Selen Bayındır,  Anlatıcı Başak Vural Tanrıseven oldu. Aslında hepsi ayrı ayrı oldukça iyiydi.

Tüm oyuncuları özellikle tebrik etmek istediğim konu ise “sahnedeki uyum”. Oyun, sahne tasarımı göz önünde bulundurulduğunda oyuncular tarafından takibi çok güç bence. Buna rağmen tüm oyuncuların senkronu bir an bile şaşmadı.

Naçizane eleştiri olarak, genç oyunculardan bazılarının bazı kelimeleri yanlış telaffuz ettiğini duydum. Söylenirken yumuşaması gereken a seslerini söyleyememeleri, ğ, k, a harflerinde küçük hatalar dikkatimi çekmedi değil. Buna benzer ufak diksiyon hataları kulağıma değdi. Tabi genç sanatçılarımız da muhakkak zamanla kendilerini geliştireceklerdir. Ayrıca yüze yapışık mikrofon sebebiyle olacak ki, anlatıcının konuşması ve sesi yer yer anlaşılmaz oluyordu. Bunlar tabi işin tuzu biberi, herkes şahaneydi. Nazarlık olsun diyelim.

Teknik

Özellikle Işık Tasarımı-Mustafa Bal, Müzik-Oktay Köseoğlu, Koreografi-Deniz Alp, Görüntü Tasarımı-Turgay Aksoy ve Sinevizyon-Sorumlusu Erhan Yoldaş’ı tebrik etmek gerek diye düşünüyorum. Aklınıza gelebilecek teknik detayların hepsi mükemmeldi diyebilirim.

Sonuç

Duygu yoğun bir dram seyretmek, metaforlarla dolu şahane bir metni anlamlandırmaya çalışırken zevk almak, psikolojinizi ve vicdanınızı sınamak, oyunu izlerken sanatçılarla birlikte ruhsal olarak zorlanıp yorulmak istiyorsanız, mutlaka seyredin derim.

Yazan Lars Von Trier, Uyarlayan Christian Lollike, Çeviren Nazlı Gözde Yolcu, Yöneten Emre Basalak ve oyunu tam anlamıyla kan ter içinde kusursuz canlandıran sanatçılarımız başta olmak üzere, emeği geçen herkesi yürekten tebrik ediyorum…

Sevgiler…

Göksel Aksel

Dogville – Künye

Yazan Lars Von Trier
Uyarlayan Christian Lollike
Çeviren Nazlı Gözde Yolcu
Yöneten Emre Basalak

Künye ve Fotoğraf Kaynak: T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı Devlet Tiyatroları Genel Müdürlüğü