Kızlar ve Oğlanlar

Geçtiğimiz hafta sonu İstanbul ziyaretim sırasında çok sevdiğim sanatsever dostlarım Melike ve Eda ile Oyun Atölyesi’nde oyun seyretme fırsatım oldu. Ankara’ya dönüşüme kısıtlı saatler kala son dakikada plana dahil olduğum için oyun hakkında ön araştırmam olmadan, tamamen nötr şekilde seyrettim. Beklentimin ötesinde muhteşem bir oyunculukla, ters köşe bir metinle karşılaştım. Kızlar ve Oğlanlar ile ilgili yorumumu sizler için yazdım…

Bol ödüllü, İrlanda asıllı İngiliz oyun yazarı Dennis Kelly tarafından yazılan, Gözde Kırgız tarafından yönetilen Kızlar ve Oğlanlar isimli tek kişilik oyun 85 dakika olarak sahneleniyor. İlk dakikalarda küfürler ve karakterin “serseri gençliği” betimlenirken kullanılan belden aşağı betimlemeler beni rahatsız etmiş olsam da oyunun 16 yaş sınırı olduğunu hatırladım. Bir de özellikle İngilizce’den dilimize çevrilen oyunlarda (film vs) küfürlü anlatımlar pek oturmuyor, sığ kalıyor kanısındayım. Başta duyduğum bu rahatsızlık ilerleyen dakikalarda yerini Özlem Zeynep Dinsel’in şahane oyunculuğuna karşı bir hayranlığa bıraktı. Bence temsili pek zor bir karakteri öyle güzel giyinmişti ki, sahnedekinin sanatçı olduğunu unutturdu tüm salona.

Oyun metninin çeviriden ya da yönetiminden kaynaklı bazı kopluklukları olduğunu düşünüyorum. Özellikle kronolojik sırada bazı anlar koptu ama benim aşırı yol yorgunluğumundan kaynaklı olarak kopan ben de olabilirim. İkinci kez izleme şansım olursa bu kısmı tekrar yorumlarım.

Sahne, dekor, ışık, ses, kostüm ve diğer tüm teknik detaylara 10 üzerinden 10 veriyorum. Dördüncü sezonunda izleme şansım olduğu için mutluyum, çünkü her teknik detay iyice oturmuş. Dinsel’in oyunculuğunu ilk kez seyrettim ve tek kelime ile bayıldım.

Oyunu hem düz bir izleyici gibi izledim, hissettim, yorumladım; hem de bir kişisel gelişimci, eğitmen gözüyle yorumladım. Her iki açıdan çıkarımlarım farklı idi. Spoiler olmasın diye mümkün oldukça kısa yazacağım. Düz izleyici olarak yorumum, çok yerinde sosyal mesajları olan, derinlikli, duygusal, etkileyici, çarpıcı bir trajedi izledik.

Kişisel gelişimci olarak yorumum ise şu: anne karakterinin ve annenin anlatımı ile tanıdığımız baba karakterinin iki ortak özelliği var, ikisinin de kendi kök ailesi ile bağlantısı yok, ikisi de ailesini sevmiyor. Bu fenotip iki karakterin gerçek hayatta da evlenmemesini öneririm. Çünkü travmaları ile yüzleşmeyen, geçmişi ile barışmayan insanların aile kurması travma tetikleyici herhangi bir stresörde büyük bir kaosu da tetikleyebilir. Kendisini, ailesini, geçmişini affetmemiş, yaralarını sarmamış insanlar evlilik için doğru insanı seçmede, sezgisel karar verirken doğru adım atmada zorlanır. Ayrıca oyundaki anne karakteri kendi gençliğini özellikle bizim kültürümüze oldukça aykırı yaşadığını anlatıyor. Gençliğini ailesinden kopuk ve uçlarda yaşayan insanların da evlilik yaparken hata yapma olasılıkları yükselir. Bu tarz insanlar, diğer insanları tanıma ve kötülükten uzak durma konusunda güçlük çekerler, çünkü uçlarda yaşarken, türlü kötülüğü deneyimlerken bilinçaltında kötülüğü kanıksamış, normalleştirmişlerdir. Bu da beraberinde yanlış insanlara güvenmeyi, tehlikeyi getirir… Oyunun böyle bir önermesi olmasa da bir kişisel gelişimci olarak, “aile geçmişimizle, kendimizle ve hayatla barışmanın” sağlıklı ilişkiler için ne kadar önemli olduğunu hatırlatmak isterim. Dediğim gibi spoiler olmasın diye detaylı yorum yapamıyorum ama kıssadan hisse aile kurumu ciddi, önemli bir kurumdur.

                                                                                                                                      Eda, Melike ve Ben

Oyunla ilgili konuşulabilecek çok şey var ama tekrar altını çizmek istediğim şey Özlem Zeynep Dinsel başta olmak üzere tüm ekibin başarısı. Harika bir oyun izlemiş olmanın mutluluğu, oyun sonrasında sevgili Özlem Zeynep Dinsel ile istişare etmenin keyfi, niş zevkleri ve eşsiz sanat anlayışları ile hayatıma anlam katan Melike ve Eda ile bu etkinlikte bulunmuş olmanın lezzetini yaşadım. Naçizane yorumlarım bunlar. Yakaladığınız yerde bu oyunu mutlaka izleyin, izlettirin.

Yaşasın Tiyatro, Yaşasın Sanat!

Göksel AKSEL

Oyun Künyesi: